تنش بین شک و یقین

هر مذاکره واسطه ای بین یقین و عدم اطمینان نوسان می کند. احزاب به دنبال یقین هستند اگرچه خیلی اوقات با شک و تردید محاصره می شوند. افرادی که وارد بحث و گفتگو می شوند با حسادت روبرو می شوند ، این فقط کلمه دیگری برای ترس است ، اگرچه ترس در شدت بسیار کمی از شدت بیان شده است. دلیل اینکه آنها به واسطه رسیده اند این است که آنها احساس نمی کردند که توسط خودشان نتوانند به نتیجه مذاکره برسند.

از این رو ، یک بحث واسطه در حال حاضر ، تقریباً با تعریف ، بحثی است که یا اشتباه پیش رفته است یا شروع نشده است یا پیش آگهی مشکوک است.

در طول دوره زندگی بیشتر افراد ، آنها در زمان های مختلف برای انواع چیزها مذاکره می کنند و میلیون ها بحث روزانه بدون نیاز به مداخله یک واسطه ای باتجربه انجام می شود. بنابراین از ابتدا می بینیم که یک مذاکره واسطه ای شامل عناصر دشواری است که باعث شده طرفین آماده باشند تا پول خود را برای خدمات یک متخصص در حوزه خاص خرج کنند.

به طور کلی ، یک طرف باید شک و تردید را تجربه کند تا بتواند به یک راه حل واسطه برسد. تجربه عدم اطمینان ناراحت کننده است. تجربه یقین بسیار دلپذیر است. مردمی به دنبال اطمینان هستند تا بتوانند از درد عدم اطمینان جلوگیری کنند. یک طرف در مورد مذاکره به طور کلی به اندازه ای از اطمینان در مورد موقعیتی که می گیرند دست یافته است ، و یقین که یک وضعیت روانی است توسط انواع ، عوامل ، احساسات ، احساسات ، نگرش ها و استدلال ها تقویت و مورد ضرب و شتم قرار می گیرد. شرایط روحی هستند

با این حال ، ماهیت یک مذاکره این است که نتیجه ای رضایت بخش هرگز نمی تواند حاصل شود ، مگر اینکه هر یک از طرفین آماده تغییر موقعیت باشند. چنین تغییراتی شامل حرکت از یک مکان خوب و مجلل به موقعیت عدم اطمینان است.

روند حرکت از یک مکان به مکان دیگر از نظر عاطفی مالیات است ، که دلیل وجود اینکه وجود یک واسطه می تواند از کمک و راحتی زیادی برخوردار باشد ، توضیح می دهد. هر وقت طرفین به مکانی متفاوت رسیده اند ، با انواع اختلافات و نگرانی ها ، افکار روانی و نگرش ها حفر می شوند و به تدریج یا به سرعت در مورد موقعیت جدیدی که اکنون فرض کرده اند ، به سطح اطمینان می رسند.

ممکن است لازم باشد که طرفین قبل از رسیدن به منطقه توافق بالقوه ، بارها و بارها موقعیت را جابجا کنند. به همین دلیل است که آنها باید بارها و بارها بین یقین و عدم اطمینان نوسان کنند ، و به همین دلیل است که بسیاری از مردم ترجیح می دهند به نبرد متوسل شوند ، دقیقاً همانطور که ممکن است بدون نیاز به تغییر سر افراد یا عبور از آن ، به نبرد بروند نوعی تنش ذهنی که با تغییر ذهن افراد درگیر است.

بسیاری از سازمانها از جمله ادارات دولتی که رویه های تصمیم گیری در مورد نهادینه و بی دست و پا است ، به جای اینکه دچار استرس و مشکل در تصمیم گیری شوند ، تصمیم گیری را برای شخص دیگری آسان تر می کنند.

بسیاری از پرونده ها به محاکمه می روند زیرا یکی یا هر دو طرف فقط حاضر نیستند در کار سخت مذاکره در مورد حل و فصل شرکت کنند. کار واسطه گر در صورتی که این طرفین آماده مذاکره واسطه ای باشند ، کمک به آنها در غلبه بر موانع داخلی برای دستیابی به تغییرات مورد نیاز برای جلوگیری از نتیجه شخص ثالث است.

بدیهی است ، بسیاری اوقات دلیل این موضوع به محاکمه یا نبرد دیگر ادامه می یابد ، زیرا یک یا هر دو طرف در واقع به سادگی اوضاع را اشتباه خوانده اند.

همه بحث ها جنبه داخلی و خارجی دارند. بخش داخلی واکنش های ذهنی شخص به آنچه اتفاق می افتد است. واقعیت بیرونی همان چیزی است که سیستم حقوقی برای مقابله با آن در نظر گرفته شده است. در واقعیت ، سیستم حقوقی به گونه ای طراحی شده است که تمام واکنش روانی یا روانی را از این روش خارج کند و همچنین فقط حقایقی را که ممکن است در شواهدی که مرتبط هستند ، بیان کند ، یعنی که می گویند تأثیر در مسئله حقوقی ارائه شده است. به دادگاه اما در اینجا ، واسطه نیز نقش مهمی برای بازی دارد ، در این که یک هیئت مدیره صداگذاری است که طرفین می توانند حقیقت نظر خود را در مورد این شرایط بررسی کنند.

بنابراین می بینیم که احزاب می توانند به همراه داشتن نگرش های عاطفی نادرست نسبت به موضوع ، دیدگاه تحریف شده ای از واقعیت داشته باشند. این به عنوان تفاوت مذاکره واقعی و بحث سایه شناخته شده است ، و واسطه تخصصی باید در برخورد با این جنبه های مختلف متخصص باشد.

این روش ، وظیفه واسطه بسیار پیچیده تر از وظیفه دادگاه است ، که تمام جنبه های عاطفی آن را از قوانین شواهد خارج کرده است ، به طوری که می توان یک مشکل استریل را برای حل و فصل قانونی ارائه داد بشر با این حال ، چنین قطعنامه هایی برای هر دو طرف رضایت بخش نیستند ، و همیشه از طرف بازنده رضایت بخش نیستند.

اگرچه بحث واسطه ای دشوار است ، و غالباً بسیار استرس زا در مورد طرفین از یک محاکمه ، با این وجود این مزیت شگفت انگیز است که باعث می شود یک راه حل توسط خود طرفین به دست بیاید. چنین قطعنامه های مذاکره بسیار پایدار است. آنها نه تنها منجر به نهایی شدن می شوند ، بلکه در انتشار بار عاطفی از هر طرف نیز می شوند. بنابراین آنها یک تجربه شفابخش هستند و تا این حد روشی بسیار متمدن تر و پیشرفته تر برای حل و فصل اختلافات نسبت به سیستم حقوقی است که صرفاً یک برنده و بازنده را اعلام می کند.